De Amerikaanse singer-songwriter Sylvester Bradford werd op 7 januari 1942 geboren in de New Yorkse wijk Manhattan. Tien jaar later stond hij al in het openbaar te zingen met een aantal vriendjes op een pleintje dat ‘The Lighthouse For The Blind’ werd genoemd. Zelf was hij ook grotendeels blind waardoor hij met enkele lotgenoten het groepje ‘The Bradford Boys’ oprichtte samen met de geheel blinde jongens Chris Kiler en Wayne Durham en de net als hijzelf visueel gehandicapte Gregory Shankowitz.

Sylvester Bradford leerde op jonge leeftijd op piano spelen en hij bleek daarin zeer getalenteerd te zijn. Nadat ‘The Bradford Boys’ in 1955 met de songs “That Feeling” en “Little Boy Blue” twee singles hadden opgenomen en uitgebracht werd hij gevraagd om lid te worden van een andere zanggroep uit Manhattan rond de vocalisten Johnny Earl Jackson en leadzanger Johnny Hicks. Ze noemden zich ‘The Ivories’ gebaseerd op de ivoren toetsen van Bradford’s piano. Na enkele personeelswisselingen veranderde de band zijn naam naar ‘The Love Notes’ die steeds meer composities van Sylvester Bradford gingen zingen en spelen. Hijzelf was intussen ook een permanent lid geworden van ‘The Suburbans’ waarmee ook twee van zijn liedjes werden opgenomen en deze groep vocalisten werkte ook als sessiemuzikanten in de opnamestudio voor platen van o.a. Ann Cole en Jimmy Ricks.

In 1958 nam Bradford zijn eerste en enige soloplaat op met de twee liedjes “I Like Girls” en “I Live Just To Love You” maar omdat zijn gezichtsvermogen alsmaar minder goed werd besloot hij om daarna enkel nog liedjes en muziek te schrijven voor andere artiesten. Zo bracht zangeres Lucy Cedeño enkele van zijn songs uit onder de artiestennamen Lucy Rivera en Laurie Davis. Sylvester Bradford heeft sindsdien vooral samen nummers gecomponeerd met Al Lewis, een collega-songschrijver die aan hem werd gekoppeld door muziekproducer en uitgever Don Kirshner die werkzaam was in de legendarische ‘Brill Building’ in New York City.

De meeste van de liedjes waarover we het tot hiertoe gehad hebben staan nu op de door retrolabel ‘Koko Mojo Records’ uitgebrachte compilatieplaat “Spotlight On Sylvester Bradford: IFIC” aangevuld met nummers die door hem meegeschreven werden en door andere artiesten werden gezongen. Daarvan waren o.a. Gene Vincent (“Walking Home From School” en “Right Now”), ‘Bill Haley And His Comets’ (“Spanish-Twist”) en Fats Domino (“I’m Ready”) de meest bekende vertolkers. Op de twee audiovideo’s bij dit verhaal krijgt u nog twee van zijn liedjes die gezongen werden door andere performers: eerst zijn het damestrio ‘The Cookies” met de song “I Want A Boy For My Birthday” uit 1963 aan de beurt en daarna brengt Ersel Hickey het in 1958 uitgebrachte nummer “You Never Can Tell”. De bekendste Bradford & Lewis-compositie staat ook op deze plaat want dat is de klassieker “Tears On My Pillow” (niet de Johnny Nash-song) die hier te horen is in de versie van Chuck Jackson maar die voor het eerst werd opgenomen door ‘Little Anthony And The Imperials’ in 1958 en later in 1970 tot een wereldhit werd gezongen door Johnny Tillotson. In 1990 werd deze song zelfs nog een keertje opgenomen door Kylie Minogue en als vierde single uitgebracht uit haar ‘millionseller’-album “Enjoy Yourself” uit 1989.

(valsam)